دالان عشق

شبست و قایقم بشکسته و دریاست طوفانی                      

                                                           زهر موج به گوشم می رسد بانگ پریشانی

ره منزل نمی دانم ز غوغای گرفتاری

                                                          چو مرغی آشیان گم کرده در شبهای بارانی

لبم می خندد و دل در حصار سینه می گرید

                                                         ببین در برق چشمم آشکارا اشک پنهانی